امروزه سرویس محاسبات ابری به یکی از متودولوژی های توسعه پذیر در صنعت کامپیوتر مبدل گشته است. این سرویس، یک روش جدیدی به منظور تحویل  سرویس های IT بر روی فضای  وب است. این مدل، منابعی محاسباتی را از طریق اینترنت در اختیار مشتری قرار می دهد. در محاسبات ابری، تخصیص و زمانبندی منبع باعث شده تا سرویس های وب زیادی در کنار هم قرار گیرند. این مقاله، به تخمین استراتژی های تخصیص منبع در شبکه پرداخته و کاربرد آنها را در محیط محاسبات ابری بررسی می کند. یک تشریح مختصری نیز برای تخصیص منابع در محاسبه ی ابری، و بر مبنای بخش های پویای اتخاذ شده نیز صورت خواهد گرفت. در این مقاله، همچنین به بررسی و دسته بندی آخرین چالش های مرتبط با پروسه ی تخصیص منبع در محاسبه ی ابری و بر حسب انواع تکنیک های تخصیص منبع پرداخته خواهد شد.

واژگان کلیدی: محاسبه ی ابری ، محاسبه ی توزیع شده ، تخصیص منبع

1.مقدمه

محاسبه ی ابری را می توان یک مدل محاسباتی دانست که با استفاده از اینترنت و سرور های زمانبندی شده ی مرکزی،اپلیکیشن ها و آمار و ارقام را نگه داری می کند. این متودولوژی، به کاربران نهایی و پروسه های شغلی اجازه داده تا از اپلیکیشن های خود و بدون نیاز به  سخت افزار پردازشی قدرتمند و از طریق گذرگاه اینترنت به اجرا درآرند. محاسبه ی ابری، همچنین با متمرکز سازی فضای ذخیره سازی، نشانه ها، توزیع و پهنای باند، اجازه ی پردازش محاسبات بسیار سنگین را می دهد. نمونه هایی از محاسبه ی ابری، شامل یاهو میل، جی میل گوگل و یا hotmail مایکروسافت می باشد. سرور و نرم افزار مدیریت ایمیل، تماماٌ بر روی فضای ابری قرار گرفته اند و کاملاٌ تحت کنترل و مدیریت تأمین کننده ی سرویس ابری هستند. کاربر نهایی از نرم افزاری که به این سرور وابسته نیست استفاده کرده و از مزایای این سرویس بهره می برد. محاسبه ی ابری، به عنوان سرویس واسطه عمل کرده و در حالی که منابع دوطرفه، نرم افزار و اطلاعات برای کامپیوتر ها و سایراستراتژی ها فراهم می شود. محاسبه ی ابری را می توان به سه سرویس تقسیم کرد:

1. SaaS (نرم افزار به عنوان یک سرویس)

2. PaaS(پلت فرم به عنوان یک سرویس)

3. IaaS(زیر ساختار به عنوان یک سرویس)

تخصیص منابع ابری ، نه تنها کیفیت سرویس(QoS)  –محدودیت های مشخص شده به وسیله ی کلاینت ها به وسیله ی توافق سطح سرویس- را فراهم کرده، بلکه مصرف انرژی را نیز به میزان زیاد کاهش می دهد.